‘Voordat ik ziek werd (toen 37) werkte ik 24 uur per week als administratief medewerkster. Ik had twee jonge kinderen en was vooral druk met mijn gezin. Nadat ik mijn laatste behandelingen erop had zitten, maakte ik me zorgen: zou ik ooit weer 24 uur per week kunnen werken? Zou ik mijn gezin straks nog wel kunnen combineren met een baan? Zou ik mijn oude energie ooit weer terugkrijgen?
Na bijna twee jaar ziektewet kreeg ik via het UWV de kans om een re-integratietraject aan te gaan. Ik kreeg de keuze uit drie bedrijven, waaronder BrinQer. Ik had door mijn ziekte besloten om alleen nog maar keuzes vanuit mijn hart te maken. Ik ging bij alle drie op gesprek. Bij BrinQer had ik een gesprek met inzetbaarheidscoach Heidi, we hadden direct een klik. Na een paar gesprekken en testen zei ze: ‘Waarom kom je eigenlijk niet bij ons werken?’ Ze vond me goed binnen het BrinQer team passen.
Er volgde een gesprek met operationeel directeur Wim Davelaar voor een werkervaringsplek. Aan het eind van het gesprek zei hij: ‘Wanneer kun je beginnen?’ Mijn hart maakte een sprongetje. ‘Euh, maandag?’ En zo geschiedde: ik begon met 3 dagen in de week 3 uurtjes. Dat werd 3 keer 4 uurtjes, vervolgens 4 keer 4 uurtjes, daarna 3 keer 8 uurtjes en nu – anderhalf jaar later – zijn dat 4 dagen van 8 uur.
Ik kan niet ontkennen dat het begin heel zwaar was. Ik had twee jaar niet gewerkt, was het vertrouwen in mezelf en mijn lijf totaal kwijtgeraakt. Toch deed het werk me ook enorm goed. Ik leerde weer mensen kennen, werd onderdeel van een team en voelde me weer nuttig. Mijn hersens gingen langzaam weer aan het werk, mijn concentratie werd langzaam beter, ik beleefde weer wat, hoorde leuke verhalen van collega’s en had plezier op kantoor.
Inmiddels zit ik weer op mijn oude niveau, sterker nog: ik werk nu zelfs meer dan voor de diagnose. En mijn gezinsleven? Dat is nu goed te combineren met mijn werk. Door de 32 uur die ik nu werk, heb ik dit jaar zelfs een eigen hypotheek kunnen krijgen. Iets waar ik niet van durfde te dromen. In dit anderhalve jaar bij BrinQer heb ik kunnen werken aan mijn fysieke en emotionele herstel, waardoor ik sterker in mijn schoenen sta dan ooit en dit soort grote stappen weer durf te maken.
Ik ben van mening dat alles begint bij een kans. Een kans die je gegeven moet worden om na een periode van ziek zijn en thuiszitten weer te mogen ontdekken wat je nog kunt en welke kwaliteiten je bezit. Daarom is mijn wens dat ook andere werkgevers een plek beschikbaar willen stellen om anderen ook zo’n kans te geven. De kans om weer aan het werk te kunnen gaan. Maar vooral de kans om weer onderdeel te kunnen zijn van een team, iets bij te kunnen dragen aan de maatschappij, weer in een werkritme te komen, weer dagelijks plezier te kunnen hebben met collega’s, én bovenal: weer vertrouwen te krijgen in zichzelf.’
Meer weten over re-integratietrajecten
