Werkplezier in de zorg!

Door de nadruk die diverse berichten de afgelopen tijd leggen op de werkdruk en het personeelstekort in de zorg, zouden we bijna vergeten hoeveel voldoening zorgmedewerkers uit hun werk halen. We delen daarom graag het verhaal van verpleegkundige Jeanette Otte, werkzaam bij de Comfort Unit van het Antoni van Leeuwenhoek Ziekenhuis in Amsterdam.

Jeanette is inmiddels alweer ruim 40 jaar werkzaam in de zorg. Als Verpleegkundige Ambulante Zorg op de Comfort Unit Polikliniek bij Antoni van Leeuwenhoek waar zij elke werkdag weer haar passie kan inzetten: zorgen voor de patiënten en hun familie!

                              ‘Mijn afdeling heeft haar verdiende naam gekregen’

Vijf jaar geleden solliciteerde Jeanette naar de toen zogeheten functie van Verpleegkundige Brancard Ruimte bij het Antoni van Leeuwenhoek Ziekenhuis. “De naam ‘Brancard Ruimte’ wekte mijn nieuwsgierigheid en de inhoud van de functie sprak me ontzettend. Toen ik eenmaal was gestart en de afdeling in me op had genomen, vond ik toch dat de oude naam niet weerspiegelde wat deze afdeling biedt en ben ik naar de leidinggevende gestapt. Ik vond dat de naam geen recht deed aan wat we hier voor patiënten doen stelde voor om de naam te veranderen in Comfort Unit. Dat waren ze met mij eens.”

                              ‘Dagelijks speel ik in op verschillende situaties en mensen’

De Comfort Unit is een poliklinische faciliteit met bedden voor patiënten die om wat voor een reden dan ook niet in staat zijn in de wachtkamer te zitten. “Ik weet hier nooit van tevoren hoe druk het is. Alleen als we te maken hebben met reserveringen van patiënten die een lange geplande behandeling hebben, want die plan ik in. De ene keer moeten we een aanvraag weigeren, een andere keer kunnen we patiënten meerdere dagen een bed bieden. We hebben hier met allerlei patiënten te maken. Ze komen hier bijvoorbeeld wanneer ze bij een arts zijn geweest en nog aanvullend onderzoek nodig hebben, of wanneer ze onwel zijn geworden op een poli of in een lab. In dat laatste geval rukken we vanuit de Comfort Unit uit om de patiënt op te halen en bij ons op bed te leggen. Daarnaast worden hier ook second opinion consults bij ons gedaan bij patiënten die vanuit een ander ziekenhuis komen. Af en toe geven we ook nazorg aan patiënten die een punctie hebben gehad.”

                              ‘Qua salaris heb ik ingeleverd maar heb er veel meer voor terug’

Na jaren onder meer als verpleegkundige wondzorg en endoscopie verpleegkundige te hebben gewerkt in het Spaarne Gasthuis in Hoofddorp en het Diaconessenhuis (nu Alrijne in Leiden), besloot Jeanette op zoek te gaan naar een baan in de sector waar ze haar hart voor patiëntenzorg in een dynamische omgeving kon uitvoeren maar uit de hectiek kon stappen. “Gedurende mijn loopbaan kon ik mijn werk en gezinssituatie heel goed in balans houden. Ik kon altijd mijn hart en ziel in mijn werk stoppen, doordat ik mijn zorgtaken thuis en mijn baan goed kon combineren. In mijn functies heb ik mijn roosters altijd af kunnen stemmen op de schema’s van mijn man en kinderen. Door de fusieperikelen in het Diaconessenhuis, die bij mij veel onrust creëerde, en omdat mijn privé situatie veranderde, ging ik op zoek naar een baan die beter aansloot bij mijn mantelzorgtaken en mijn nieuwe rol als oma. Ik ben een salarisschaal naar beneden gegaan maar de balans die ik nu heb, is mij veel meer waard. Ik kan me volop op mijn werk en mantelzorg storten maar daarnaast ook volop genieten van de mooie dingen in mijn leven.”

                              ‘Ik heb verder eigenlijk niets meer te wensen’

Twee jaar terug volgde Jeanette de opleiding Mantelzorg Consulent en past de opgedane kennis toe in de zorg voor de familie en naasten van de patiënten. “Mijn hart klopt nu eenmaal voor zorg voor de mens, dus niet alleen voor de patiënt maar juist ook voor de meegereisde familieleden die uit het hele land bij ons op de unit komen. Aandacht en zorg geven haal ik van binnenuit, ik geef altijd nét dat persoonlijke stukje met gevoel. Vanaf mijn 18e werk ik met patiënten en ik voer tot op de dag van vandaag mijn passie uit. Ik heb na mijn middelbare school zelfs hier gastlessen gegeven om over mijn werk te vertellen en heb daarna niet alleen een paar vriendinnen maar ook mijn schoondochter ervan kunnen overtuigen hoe mooi het werk in de zorg is! En dat we er ook nog voor betaald krijgen ook. Als ik écht nog iets zou moeten wensen, dan kan ik eigenlijk alleen maar bedenken dat ik nog wel een keer zo dicht bij mijn huis werk dat ik op de fiets naar mijn werk zou kunnen. Hoe mooi is dat?”